6.5.08

Choose life?



"Choose life. Choose a job. Choose a starter home. Choose dental insurance, leisure wear and matching luggage. Choose your future......But why would I want to do a thing like that? I chose not to choose life. I chose somethin' else. And the reasons? There are no reasons. Who needs reasons when you've got heroin?"
Το δράμα του Σαββάτου μου έφερε στο μυαλό τον Μάρκ Ρέντον, το πρεζόνι αντιήρωα του Trainspotting. Βασικά για να είμαι ειλικρινής μου έφερε στο μυαλό τον "Μελ", το πρεζόνι που γνώρισα όταν υπηρετούσα στη Δαδιά και μου θύμιζε κάργα τον χαρακτήρα της ταινίας.

Ο "Μελ" ήταν ένα παιδί γύρω στα 22 από την Μενεμένη, που υπηρετούσε τους τελευταίους μήνες της θητείας του μετά από αρκετές αναβολές στράτευσης για ψυχολογικούς λόγους - κοινώς ναρκωτικά. Ήταν ένας ψηλός, ξερακιανός τύπος με ένα σκαμμένο πρόσωπο γεμάτο γωνίες που τον έκανε να φαίνεται σχεδόν τριανταπεντάρης.

Στο Στρατόπεδο ο "Μελ" έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να δείξει ότι είχε γεννηθεί παλιός. Φορούσε ένα παλιό φαιοπράσινο χιτώνιο που είχε καταργηθεί εδώ και χρόνια. Ένας θεός ξέρει που το βρήκε. Σίγουρα, όμως, ενίσχυε - ειδικα στην πιτσιρικαρία των 18 και 19- τον μύθο της "παλιοσειράς" που τα προσωπικά του χαρτιά είναι σχεδόν ίδια σε μέγεθος με την Βίβλο από τις πολλές ποινές. Πολλές φορές μου έδινε την εντύπωση ότι του άρεσε να παίζει τον ρόλο του "σκληρού". Ίσως αν δεν τον έβλεπα να χτυπάει πρέζα, να έλεγα ότι το έπαιζε σκληρός. Επειδή όμως τον έβλεπα δεν μου ερχόταν να το πω...

Ο Διοικητής που είχαμε- ένας γραφειοκράτης που τον φέραν πρώτη φορά να διοικήσει μονάδα προκάλυψης- είχε ένα πράγμα να πει για τον "Μελ". "Δώστε του όση άδεια μπορείτε να του δώσετε αρκεί να μην πεθάνει εδω μέσα". Του είχα γράψει μια 30ρα και άλλες δύο 15αρες, όλες τιμητικές. Σύμφωνα με την Ημερήσια Διαταγή είχε βάψει μόνος του σχεδόν όλα τα φυλάκια βόρεια από την Αλεξανδρούπολη. Αλλά πάλι έπρεπε να περνάει αρκετούς μήνες στην μονάδα, είχε βλέπεις και κανά δίμηνο φυλακές.

Όταν ερχόταν από την άδεια ήταν συνήθως - όλως παραδόξως - στην καλύτερη του φάση. Το σύνδρομο στέρησης δεν τον έπιανε ακόμα και η γλώσσα πήγαινε ροδάνι. Σχεδόν όλοι καθόμασταν και τον ακούγαμε να λέει ιστορίες "από την άκρη της πόλης". Σιγά σιγά όμως έβλεπες κάτι να στριφογυρίζει μέσα του. Τον έβλεπες να τρώγεται με τα ρούχα του αλλά και με τον τρελό και στρατόκαβλο αξιωματικό του ΛΕΜ -ο οποίος τον απειλούσε να τον τυλίξει σε μια κόλα χαρτί- και απορούσες και έλεγες ότι τελικά μήπως όντως αυτό το παιδί είναι τρελό? Και τον έβλεπες το πρωι να σηκώνεται νωχελικά αλλά και έτοιμος να αρπαχτεί σε κανένα καυγά. Και επιτέλους για αυτόν ερχόταν το "πακέτο" από την Σαλονίκη να τον καλμάρει. Η γκόμενα του - τουλάχιστον έτσι μας έλεγε- του έβαζε 2-3 γραμμάρια μέσα σε κασσέτες και τα έστελνε ανώνυμα με το ταχυδρομείο.

Με το που έπαιρνε το πακέτο έπιανε το κουτάλι και τον αναπτήρα και έφτιαχνε μες στον θάλαμο το αγαπημένο του "ποτό" και αφού -έτσι για να μας σοκάρει περισσότερο- μας πρότεινε να το μοιραστούμε, χτύπαγε την ένεση και έπεφτε σε ένα κόμμα 2-3 ημερών. Όταν ξύπναγε ήταν μια χαρά και ο κύκλος του Σίσυφου συνεχιζόταν μέχρι την επόμενη άδεια.

Αυτή η ιστορία πραγματικά με σόκαρε. Δεν έγινε στην μικρή οθόνη, αλλά δίπλα μου. Και κράτησε αρκετούς μήνες στους οποίους πραγματικά δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτό το παιδί. Δεν μπορούσα να το ψυχολογήσω με τίποτε. Το χειρότερο ήταν ότι δεν καταλάβαινα πότε έλεγε αλήθεια ή ψέμματα. Πότε πραγματικά πήγαινε γυρεύοντας ή πότε απλά έπαιζε το κομμάτι του.

12 σχόλια:

karfoto είπε...

Η ζωή είναι πολύ ωραία και γλυκιά (παρ'όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις) για να την χαλάσεις τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα !

Ποιός όμως θα σε βοηθήσει ώστε να μην μπλέξεις απο πολύ μικρός, συνήθως απο την εφηβεία ???

geokalp είπε...

θεός!
από τα καλύτερα που έχω διαβάσει ever!

φοβίες;
ακόμα δεν ξεκίνησες...
(τι flash έφαγες;)

Jordan είπε...

Η μεγαλυτερη εμπειρια του στρατου ειναι οι απιστευτοι τυποι που γνωριζεις, πραγμα που δεν θα συνεβαινε ποτε στην πολιτικη μας ζωη. Μου θυμισες ενα τυπο στη Λημνο ο οποιος μας ειχε ερθει σουμπιτος απο ΣΦΑ γιατι ειχε χαρακωσει τον λοχαγο του με ενα σπασμενο μπουκαλι απο ουζο. Με ειχαν βαλει συνοδεια για να τον παω στο στρατιωτικο νοσοκομειο και να παρει αναβολη. Γυαλιζε το ματι του. Επαιρνε χαπια και αλλα πολλα...
Πρωτη φορα στη ζωη μου ενιωσα τοσο αβολα. Προσπαθουσα να απασχολησω το μυαλο του με κουβεντα γιατι αν αφηνα λιγο να επικρατησει η σιωπη ...αγριευε και δεν θα ηθελα να δω την συνεχεια....

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Karfotos όχι μόνο δεν θα σε βοηθήσιε κανείς αλλά θα βρεθούν και πολλοί να σου ρίξουν μια σπρωξιά...


geokalp να σαι καλά. Το φλας το εξηγώ στην πρώτη παράγραφο!


Jordan κάπως έτσι ρε συ. Πας στο στρατό και εκεί που λες "25 χρόνω είμαι έκανα αυτό και εκείνο τι άλλο να δω" παθαίνεις την πλάκα σου γιατί σε στοιβάζουν δίπλα σε όλα αυτά τα τυπάκια που στην πολιτική σου ζωή όσο - ντεμέκ- προοδευτικές ιδέες και να έχεις τα προσπερνάς και δεν τους ρίχνεις ούτε δεύτερη ματιά!

Ανώνυμος είπε...

ανατριχιασα και φοβήθηκα... κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα κατανοήσω εύκολα!! Καλημέρα!!

DonMits είπε...

Μου θύμισες αντίστοιχη ιστορία που έζησα με Λοχία ΕΠΟΠ στη Σταυρούπολη Ξάνθης.

Το παλικάρι έπαιρνε το πρωί το τρένο απ' την Ξάνθη για να ανέβει στη Σταυρούπολη και ξύπνησε κάποιες φορές στο Κιλκίς...

Μια φορά με είχαν φωνάξει έντρομοι οι εκπαιδευόμενοι να τον μαζέψουμε απ' τις τουαλέτες που είχε τρυπηθεί... Όταν τον είδα πεσμένο πάνω στην τούρκικη τουαλέτα με την ένεση στο χέρι ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ. Νόμιζα είχε μείνει στον τόπο. Με τη μάνικα στο φουλ τον συνεφέραμε. Όταν μίλησα με τον δίκα σχετικά, μου είπε ξερά: "Το μπαστάρδι θα ψοφήσει εδώ μέσα και θα τρέχω σαν πούστης μετά"...

Το κακό σε αυτές τις ιστορίες είναι όταν τις βλέπεις στα 18-19 σου όπως μερικοί από τους εκπαιδευόμενους μου και όχι στα 26 που τα είδα εγώ.

dr.SeenG είπε...

Στάθη σ'αφιερώνω αυτό εδώ το τραγούδι
http://www.youtube.com/watch?v=Rdqg5FT8CEU
και σε όλους όσους είχαν ένα φίλο Φάνη...

oKyrios είπε...

"Δεν γνωρίζω εαν η παρούσα θεραπεία μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Θα ειχα την περιέργεια όμως να γνωρίσω πόσο αποτελεσματική θα ήταν σε κάποια άλλα ιερά τέρατα της ενδημικής μπλογκόσφαιρας όπως την σεμνοτάτη Αννούλα, τον βρεττανοτραφή Νικόλαο, την μυκονοδοξασμένη Εύη, τον δικεφαλοχτυπημένο Στάθη, την διάσημη για το γούστο της Γλαύκη. Θα αναμένω με ενδιαφέρον στο ακουστικό μου..."

όπως πιθανώς αντελήφθης είσαι προσκεκλημένoς μου...

Dr_MAD είπε...

Από χθες λειτουργεί στο ΑΧΕΠΑ η μονάδα υποστήριξης ναρκομανών με δωρεάν παροχή μεθαδόνης. Θα γράψω σχετικά. Είναι μια πολύ δυνατή κίνηση εκ μέρους της Δημαρχίας Θεσσαλονίκης (ίσως η μόνη εδώ και χρόοοονια). Το κακό είναι ότι το ιατρικό προσωπικό σαν πλειοψηφία δε βλέπει με καλό μάτι τη συστηματική είσοδο ναρκομανών στο νοσοκομείο, καθώς το άσυλο των Πανεπιστημίων είναι ακροβώς δίπλα και αυτό μπορεί να ανεβάσει την επικινδυνότητα της [περιοχής επικίνδυνα με το πέφτει η νύχτα...

Καλημέρες ρε :-D

Α! Και Χριστός Ανέστη που δεν είπαμε τόσο που έλειψα και Χρόνια Πολλά για το blog σου! Να τα χιλιάσεις ρεεε

Μπουρμπουλήθρα είπε...

Τι ωραιο κειμενο! Αυτο ειναι ενα μεγαλο προβλημα με τους χρησστες.. δεν ξερεις ποτε λενε αληθεια και ποτε ψεμματα. Μεχρι στιγμης εχω διαπιστωσει οτι τα περισσοτερα απο αυτα που λενε ειναι ψεμματα. Καλησπέρα Σταθη μου!

KitsosMitsos είπε...

Κρίμα... Γιατί είναι αρρώστια που τρώει όλη τη ζωή...

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

laxanaki κάνεις δεν μπορεί να τα καταλάβει και αυτό είναι το πρόβλημα.

DonMits φαντάζομαι πως ήταν να είναι ξαπλωμένος σε μια μέση στρατιωτική τούρκικη τουαλέτα...
Κρίμα στα παιδιά...

dr.Seeng να είσαι καλά φίλος!


OKyrios χεχε! Ελήφθη η πρόσκληση και την αποδέχομαι μετά χαράς!!


MAD γιατρέ μου, περιμένω να μας ενημερώσεις για τον ΟΚΑΝΑ. Άκουσα και εγώ παράπονα απο πανεπιστημιακούς πάντως!

ΥΓ Σε ευχαριστώ για το μπλογκ! χρόνια πολλά για το Πάσχα!

Μπουρμπουλήθρα είναι μοναδική η ικανότητα που έχουν να σε κοιτούν κατάματα και να λένε απίστευτα ψέμματα!
Φιλιά.

KitsosMitsos όντως φίλε..