Πρώτη Μαϊου

Σήμερα στο μπλογκ ανεμίζει το σφυροδρέπανο!

Τα παλιά πόστερ της Σοβιετικής Ένωσης ξαναβγήκαν
από την ναφθαλίνη και ο ύμνος της
Σοβιετικής Ένωσης παίζει στο μπαγκράουντ.

Το μπλογκ τιμά τους νεκρούς του Haymarket
στο Σικάγο την Πρωτομαγιά του 1886.

Τον Σοβιετικό Ύμνο ακολουθεί ο ύμνος της Τρίτη Διεθνούς.



και ξαναθυμόμαστε τους νεκρούς καπνεργάτες
του Μάη του 1936 στην Θεσσαλονίκη

στην μνήμη τους τραγουδάμε τον Επιτάφιο
σε στίχους Γιάννη Ρίτσου και μουσική του Μίκη

Είπαμε σήμερα είναι Απεργία!

Ένας χρόνος και δύο μέρες μετά..

....από το πρώτο μου ποστ θέλω να σας ευχαριστήσω
για την υπομονή σας με το Patience από τους Guns 'n' Roses



Φιλιά και Χρόνια Πολλά σε όλους!

Ελληνικό Πάσχα

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και φέτος είναι η πρώτη φορά που θα περάσω το Πάσχα στην Θεσσαλονίκη. Τον λόγο βέβαια οι σταθεροί αναγνώστες του μπλογκ μπορεί να τον καταλάβετε καθώς μπαίνουμε σιγά σιγά στο μήνα μας!

Από μικρό παιδί έχω συνδυάσει το Πάσχα με ταξίδι, καθώς ήταν πάντα η εποχή που πηγαίναμε από την Βέροια στον παππού μου στην Λιβαδειά για να γιορτάσουμε το αρχετυπικά οικογενειακό ελληνικότατο πάσχα όπως αυτό του 1992 που βλέπεται στην φωτογραφία που ξέθαψα!

Το πρώτο Πάσχα που πέρασα στην Λιβαδειά ήταν - όπως μου έχουν πει οι γονείς μου- το Πάσχα του 1977 και το πρώτο που δεν πέρασα εκεί ήταν το Πάσχα του 1994 όπου οι πανελλαδικές με κράτησαν μακρυά από μια από τις ομορφότερες αναμνήσεις των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων.

Το Πάσχα για μας ξεκινούσε την Μεγάλη Πέμπτη όπου με ανοιχτά τα παράθυρα- που λέει και η Δάφνη - ξεκινούσαμε με το Χόντα μας να διασχίσουμε μια απόσταση που τότε μας έμοιαζε ολόκληρη οδύσσεια και μετά από αρκετές ώρες και ισάριθμες κασσέτες Χάρυ Κλύν, Καζαντζίδη, Διονυσίου αλλά και Θεοδωράκη και "Το μεγάλο μας Τσίρκο" με Καρέζη, Καζάκο και Ξυλούρη, να φτάσουμε στο χωριό του παππού. Εκεί θα βρίσκαμε τα υπόλοιπα 8 (!!) πρώτα ξαδέρφια μας και θα σχηματίζαμε την ομάδα μας για να παίξουμε ενάντια στα υπόλοιπα παιδιά του χωριού - τα μισά και παραπάνω βέβαια μέναν στην Αθήνα!
Τι πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, τι νεροπόλεμους, τι κυνηγητά γινόντουσαν πριν και μετά τον Επιτάφιο σε εκείνο το μικρό χωριουδάκι λίγα χιλιόμετρα μακρυά από τον Λέων της Χαιρωνείας.

Και την Κυριακή του Πάσχα όλοι μαζί οι κάτοικοι αλλά και οι μέτοικοι του χωριού θα βγαίναν μαζί και ανά γειτονιές θα φτιάχναν τεράστιες φωτιές και θα ψήναν μαζί τα αρνιά τους. Πραγματικά όποιος δεν έχει κάνει Πάσχα στη Ρούμελη δεν έχει δει το Πάσχα το ελληνικό σε όλο του το μεγαλείο!

Δυστυχώς όμως από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μετά οι πασχαλινές εκδρομές στην Λιβαδειά αραίωσαν για διάφορους λόγους. Το Πάσχα έχασε λίγο από την λάμψη και την σημασία που είχε για μας τότε. Από την άλλη όμως αποτελεί ένα σημείο αναφοράς στο πίσω μέρος του μυαλού μου που το ξαναβρήκα αρκετά διαφορετικό αλλά παράλληλα στο ίδιο μήκος κύματος σε άλλες τοποθεσίες όπως στην Δαδιά που πέρασα το φανταρικό μου Πάσχα το 2002 αλλά και μετά την Ανάσταση στον Άγιο Νικόλαο στο Σαουθάμπτον το 2000. Εκεί όμως στην Αγγλία κατάλαβα ότι πλέον ένα από τα λίγα πράγματα που πραγματικά μας κάνει Ελληνές ή αν προτιμάτε Νέο Ελληνες είναι το ελληνικό Πάσχα!

Καλη Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους!

Μεγάλη Τετάρτη και πρόωρη Ανάσταση για τον ΠΑΟΚ.

Ήταν η χειρότερη χρονιά σε όλα σχεδόν τα ομαδικά αθλήματα του ΠΑΟΚ η φετινή! Αν δεν κάνω λάθος βγήκαμε Ευρώπη μόνο στο χάντμπολ! Στο ποδόσφαιρο συγκεντρώσαμε μόλις 35 βαθμούς σε 30 παιχνίδια, λίγο καλύτερα από τους 38 βαθμούς σε 34 παιχνίδια την χρονιά 1995-1996.Στο Βόλει παίξαμε πλεί ουτ και αποφύγαμε τον υποβιβασμό στο παραπέντε ενώ στο μπάσκετ έπρεπε να περιμένουμε την τελευταία αγωνιστική για να κερδίσει η ΑΕΚ τον Κολλοσό και ο ΟΣΦΠ τον ΑΓΟΡ, ώστε εμείς να σωνόμαστε σίγουρα και να μετατρέψουμε τα τελευταία 10 λεπτά του τοπικού ντέρμπι με τον Άρη σε ένα φιλικό. Στο οποίο βέβαια δεν νικήσαμε αλλά δεν έχει σημασία..

Το μόνο που θύμιζε την αίγλη του παρελθόντος ήταν ο κόσμος που κατέκλεισε το παλατάκι και δημιούργησε την απίστευτη ατμόσφαιρα που βλέπετε στην φωτογραφία που πήρα από την goalnews.gr. Ένας κόσμος που πετώντας άπειρες κορδέλες καθυστέρησε την έναρξη του ματς για 27 λεπτά και έτσι στο τέλος της τρίτης περιόδου έγινε γνωστή η ήττα του Κολοσσού. Πάντως πρέπει κάποιος να κάνει κάτι για τον παίκτη που λερώνει το όνομα του Μάικλ Τζόρνταν και κάποιοι είχαν την φαεινή ιδέα να φέρουν τελευταία στιγμή στην ομάδα! Δεν είναι δυνατόν να παίζει ένα πλείμεικερ 4 παιχνίδια και να βάζει δύο σουτ!

Πάντως είναι λυπηρό να έχουν φτάσει την ομάδα σε τέτοιο σημείο ώστε να πανηγυρίζει παραμονή αλλά από την άλλη καλύτερα να σχεδιάζεις την νέα χρονιά στην Α1 παρά να σχεδιάζεις επάνοδο στην Α1 και να είσαι 2 χρόνια Α2 όπως ο συμπολίτης Ηρακλής...

Ελπίζω ότι από εδώ και πέρα μόνο καλύτερα μπορούν να έρθουν.

Don't like mondays...

Το πρωί της Δευτέρας 29 Ιανουαρίου του 1979, στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, η Brenda Ann Spencer ξύπνησε με πολύ κακή διάθεση. Τον πονοκέφαλο της επιδείνωσαν τα χαρούμενα γέλια των μαθητών του δημοτικού απέναντί από το σπίτι της. Κοιτώντας τα πιτσιρίκια από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας της κάτι βραχυκύκλωσε στο μυαλό της. Πήρε την καραμπίνα που ο πατέρας της, της πήρε για τα Χριστούγεννα (?!?!) και άρχισε να πυροβολεί αδιάκριτα προς το σχολείο.

Έξη ώρες μετά και αφού είχε σκοτώσει τον διευθυντή του σχολείου, έναν ακόμα ενήλικο και είχε τραυματίσει 8 παιδάκια, απάντησε πολύ απλά στο "why?" των αστυνομικών που την συλλαμβάνουν ότι "I don't like mondays". Λίγη ώρα αργότερα ο Bob Gedolf των Boomtown Rats σκίζει από το τελεξ την είδηση που μόλις είχε έρθει και στο μυαλό του γράφονται οι πρώτες νότες από το τραγούδι που σας έβαλα σήμερα.

Το επιμύθιο της ιστορίας είναι ένα... Σε κανένα δεν αρέσουν οι Δευτέρες -ούτε εγώ αποτελώ εξαίρεση- αλλά μερικοί το παρατραβάνε! Ας ρίξουμε και κανένα χαμόγελο! Δευτέρα είναι και θα περάσει...

Καλή Εβδομάδα σε όλους

Νοσταλγία και Νέες Προσπάθειες.

Το 1986 οι Desireless είχαν μια απίθανη επιτυχία με το χιτ Voyage Voyage! Ήταν μια από τις λίγες φορές στα 80's που γαλλόφωνα τραγούδια κάναν επιτυχία σε χώρες όπως η Γερμανία και η Αγγλία, που είναι πολύ κλειστές στην γαλλική γλώσσα!

Όμως η νοσταλγία για αυτήν την εποχή αλλά και η εύκολη λύση για επιτυχία κάναν την.. φωνάρα του Βελγίου Kate Ryan να το ξανακυκλοφορήσει δίνοντάς του μια νέα πνοή, περισσότερο σέξυ όπως θα διαπιστώσετε βλέποντας το και με λιγότερο κιτς hair styling είναι η αλήθεια!

Κάπως έτσι σκεφτήκαμε και εμείς και με μιά καλή παρέα ξεκινήσαμε ένα νέο μπλόγκ. Ένα μπλογκ αφιερωμένο στις εικόνες της Ελληνικής Δεκαετίας του 1980, όπως της ζήσαμε όλοι εμείς που γεννηθήκαμε στην δεκαετία του 1970 αλλά και στις αρχές του 1980.

Ένα μπλογκ που όπως λέει και ο Hades :

"Για να μπορούμε να συγκινούμαστε άνετα δηλαδή! Τι ήταν αυτά που κάναμε όταν ήμασταν παιδιά, τι συνήθειες είχαμε τότε, τι μας άρεσαν στη σχεδόν μυθική δεκαετία του 80! Έχει σκεφτεί κανείς άραγε πόσα έχουν αλλάξει; Πως μεγαλώνει σήμερα ένας πιτσιρικάς; Τότε γυρνάγαμε γδαρμένοι από τις αλάνες, περνάγαμε ώρες πάνω σε ένα ποδήλατο, περιμέναμε πως και πως να δούμε τον Ροζ Πάνθηρα ή να κυκλοφορήσει το Αγόρι για να διαβάσουμε τη συνέχεια του Δικαστή Ντρέντ! Πόσο πολύ έχουν αλλάξει τελικά τα πράγματα και δεν το αντιληφθήκαμε καν.....

Δεν έχουν αλλάξει εδώ μέσα όμως! Εδώ θα τα θυμηθούμε όλα! Τα "Ελληνικά 80s" δεν είναι ακριβώς νοσταλγική αναδρομή όπως ίσως να νομίσουν οι περισσότεροι... Είναι πολλά παραπάνω... :) "

Σας καλώ λοιπόν να το εγκαινιάσετε αφού σας ευχηθώ Καλό Σαββατοκύριακο!!!

Το νέο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης και η ανάπλαση του χώρου του Λευκού Πύργου.

Μετά τα έργα Ανάπλασης στην Νέα Παραλία, θα ήθελα να δούμε δύο ακόμα απο τα έργα του Δημάρχου μας και να ακούσω τι σκέφτεστε εσείς.

Πρώτο έργο το νέο Δημαρχείο.

Άποψη από την Οδό Βασιλέως Γεωργίου κοιτάζοντας προς το Βελλίδειο.

Άποψη από την γωνία Γ' Σεπτεμβρίου με Β. Γεωργίου

Κοιτάζοντας προς το Βυζαντινό Μουσείο το οποίο βέβαια είναι πίσω από το λεγόμενο και "Καλλιμάρμαρο". Λεπτομέρεια: το Βυζαντινό Μουσείο είναι ένα απο τα -λίγα- βραβευμένα σύγχρονα κτίρια στην πόλη. Την μακέτα του Νέου Δημαρχείου μπορείτε να βρείτε εδώ. Κόστος έργου 46,4 εκ €. Η άποψη μου, αν και το έργο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, είναι ότι για μια ακόμα φορά τσιμεντωνουμε τον μόνο ουσιαστικά χώρο αστικού πρασίνου που έχει μείνει στην πόλη. Και τον τσιμεντώνουμε με ένα γιγαντιαίο κτίριο που σε αυτή την φάση δεν βλέπω πως θα δέσει με την Παραλία, αν και κακά τα ψέμματα ποιο δημόσιο κτίριο δένει με το υπόλοιπο περιβάλλον σήμερα στην Ελλάδα?

Δεύτερο έργο: Η Ανάπλαση του χώρου γύρω από τον Λευκό Πύργο.

Πρώτο Ζήτημα: Οι στήλες μεταξύ Βασιλικού Θεάτρου και Λευκού Πύργου
Ακούω φήμες για Σάρισες και μακεδονικές ασπίδες...
...ελπίζω να είναι φήμες!

Μετά από ένα χρόνο ακόμα περιμένουμε να φύγουν
οι λαμαρίνες και να τελειώσει το έργο.
Αν δεν κάνω λάθος, το κόλλησε η εφορία Νεώτερων μνημείων
με την ανακάλυψη του παλιού τείχους.

Πάντως αυτό που με ενοχλεί περισσότερο
είναι η απόλυτη τσιμεντοποίηση της Παραλίας.
Το πράσινο είναι μόνο σε παρτέρια, συνήθως ένα μέτρο επί ένα.

Κλείνοντας να σημειώσω ότι αυτη την εποχή μια ακόμη ιστορία ταλανίζει τον Δήμο. Μια κατάχρηση μαμουθ, που αφορά πολλά εκκατομύρια ευρώ. Ο υπάλληλος του Δήμου Θεσσαλονίκης που ήταν υπεύθυνος για τις κρατήσεις τρίτων φέρεται να έχει υπεξαιρέσει το ταμείο. Σήμερα είχαμε μια θυελλώδη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το θέμα.Εν τω μεταξύ κάτι ακούγεται και για παραποίηση προστίμων..

Διαβάστε σχετικά:
1. Εθνος 28/02/2008
2. Βομβίδια
3. Μακεδονία 20/02/2008

Νέα μέρα, παλιές ειδήσεις...

Νέες καταθέσεις στον εισαγγελέα εν αναμονή του πορίσματος για τα σκευάσματα

Το μεγάλο θέμα της Ελληνικής Κοινωνίας.
Η Ζαχοπουλιάς έλαβε τέλος - τώρα που είναι
όλο το ζουμί by the way.
Το έπος της Σου-Λι ξεκίνησε.
Όπως λέει πολυ σωστά και μια φίλη :

"Το λυπηρό είναι πως αυτό που μας συγκλόνισε δεν είναι η αποκάλυψη πως ήταν ντοπαρισμένοι. Αυτό που μας συγκλόνισε ήταν η αποκάλυψη-σκέτο."

Ραντεβού στα τυφλά για το όνομα
"Αναζητούμε τη λύση» επαναλαμβάνει η Ντ.Μπακογιάννη
πριν από την έλευση Νίμιτς"

Τι διαπραγματεύσεις μπορούν να γίνουν όταν το ένα από τα δύο μέρη
έχει υπηρεσιακή κυβέρνηση μέχρι την 1η Ιουνίου?
Μήπως κάποιο λάκκο έχει η φάβα?
Ειδικά όταν πιέζουν οι υπερατλαντικοί "υπερσύμμαχοι"
να κλείσει το θέμα?

Πρωθυπουργός για τρίτη φορά
Θριαμβολογία και προβληματισμός για τη νίκη του
Μπερλουσκόνι στον ευρωπαϊκό Τύπο

Υπάρχουν και χειρότερα από τον Κωστάκη ή τον Γιωργάκη τελικά!
Σκέφτομαι σε 8-12 χρόνια παίζει να δούμε και στην Ελλάδα κανένα
Βγενόπουλο να κατεβαίνει για πρωθυπουργό....
...Βέβαια ας πάρει πρώτα τον Παναθηναϊκό ή
ας κερδίσει έστω την δικαστική διαμάχη με τον Τσίπρα...

και έτσι για να χαλαρώσουμε μετά τις μπόρες
αφιερώνω σε όλους το
Always the Sun από τους Stranglers...



Καλή Εβδομάδα έστω και καθυστερημένα!

Συντριβή

Δεν έχω τίποτε άλλο να πω για την σημερινή ήττα, έκτος από τις παρακάτω παρατηρήσεις:

1. Ευτυχώς αυτό το πρωτάθλημα έλαβε τέλος, απομένει η τελευταία ήττα στην Λάρισα για να σφραγιστεί η χειρότερη αγωνιστική χρονιά του ΠΑΟΚ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο από το 1979.

2. Θοδωρή διώξε τους όλους και κάνε ομάδα αντάξια του ονόματος μας. Καταλαβαίνεις την αγάπη του κόσμου προς εσένα? Οποιοσδήποτε άλλος αν ήταν στην θέση σου οι 20.000 που βλέπαν αυτήν την παρωδία ντέρμπι θα είχαν διακόψει το παιχνίδι στο 0-3, όπως πολλά χρόνια πριν όταν βλέπαμε και χειροκροτούσαμε τον Ντέμη να κάνει χατ τρικ και μετά να μπουκάρει ο κόσμος. Τελευταίες μέρες Βουλινού ήταν αν δεν μ' απατά η μνήμη μου....

3. Σάντος ήρθες την 2η αγωνιστική και η ομάδα με εξαίρεση κάποιες εκλάμψεις κατέρρευσε. Παραδέξου την αποτυχία σου και πήγαινε στο καλό. Με 11 αστακούς και εγώ κάνω τον προπονητή. Το θέμα είναι ότι τις 11 σαρδέλες τις έκανες μαρίδες....

4. Το παιχνίδι δεν το πουλήσαμε. Αυτή την ομάδα έχουμε και είναι η χειρότερη στην Λίγκα. Το ότι σωθήκαμε το οφείλουμε στην Τούμπα και στον κόσμο που πήρε το παιχνίδι με τον Άρη...

5. Ευτυχώς το μαρτύριο τελείωσε! Μένει να σωθεί το μπάσκετ...

Όνειρα των 80s

Σήμερα ονειρεύτηκα τα 80s -ως συνήθως- και επειδή τα Rock 'n' Roll dreams come through, σας αφιερώνω το πρώτο hand made βιντεάκι που έφτιαξα και ανέβασα σήμερα στο youtube.

Ευχαριστώ τον Δημήτρη που μου έστειλε το περισσότερο υλικό αν και είχε αναρωτηθεί πως θα το αξιοποιήσω. Του δίνω σήμερα την απάντηση και ελπίζω να σας αρέσει.

Τελικά εκείνα τα παιδικά όνειρα πραγματοποιήθηκαν 20 χρόνια μετά?Ή μήπως είναι ακόμα όνειρα?

Φιλιά σε όλους...

Η μπάντα και οι εμμονές

Όπως σας είπα και την Κυριακή, ο adaeus με κάλεσε σε ένα μπλογκοπαίχνιδο να μιλήσω για τις εμμονές μου. Είχα κάνει κάτι παρόμοιο και στο παρελθόν αλλά καλό είναι να απαριθμήσω μερικές που εσείς οι constant readers που λέει και ο Stephen έχετε ήδη καταλάβει...

1. And speaking of Stephen... η πρώτη μου εμμονή είναι η φαντασία. Επιστημονική ή σκέτη, με τρόμο ή χωρίς με συνεπαίρνει από την πρώτη φορά που είδα τα STAR WARS σε VHS πριν απο περισσότερα από 20 χρόνια!Και το απόλυτο μου είναι η επόμενη μέρα μετά τον όλεθρο! Με μεταλαγμένα ζόμπι, τεράστια καταφύγια και μοναχικούς αντιήρωες! Τελευταία μου εκδήλωση αυτής της εμμονής ήταν οι δυο ώρες που πέρασα υπέροχα βλέποντας το Doomsday μια ταινία φόρο τιμής σε όλες αυτές τις απίστευτες στιγμές του κινηματογράφου του 1980! Δείτε το τρέιλερ!

2. Σίγουρα η μεγαλύτερη εμμονή που έχω ακούει στο όνομα ΠΑΟΚ. Είμαι άρρωστος και παρουσιάζω σοβαρές ψυχοσωμματικές μεταβολές όταν τον παρακολουθώ. Χρειάζομαι ίσως βοήθεια αλλά ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΩ!!!

3. Μουσική! Δεν μπορώ χωρις αυτή! Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε πρωί είναι να ανοίγω το ραδιόφωνο! Ίσως η απόλυτη ηρεμία έχει αξία αλλά εγώ προτιμώ την μουσική! Κυκλοφορώ σχεδόν πάντα καλωδιωμένος στην δουλειά και ίσως το να μείνω σε ένα δωμάτιο χωρίς καθόλου ήχους είναι το χειρότερο βασανιστήριο που μπορείς να με υποβάλεις! Αλλά επειδή δεν θέλω να σας βάζω ιδέες, πάρτε ένα καλό κομμάτι που ακούω αυτή την στιγμή Hurricane που ακούω τώρα...



4. Μεγάλη Εμμονή είναι και το Blogging! Διατί να το κρύψομεν άλλωστε!!!! Και αφήνοντας μια φορά την σιωπή μου να μιλήσει ας σας παρουσιάσω - όπως το ζήτησε η Μαρία- την Μπάντα μου!

Όπου Μπάντα είναι το εξής:
1. Μπαίνεις στο wikipedia.
2. Αναζητάς την επιλογή “random article” (πάνω αριστερά). Πατάς μια φορά. Το λήμμα που θα βγει είναι το όνομα της μπάντας σου.
3. Πατάς άλλη μια φορά το “random article”. Το λήμμα που θα βγει είναι ο τίτλος του άλμπουμ της μπάντας σου.
4. Πατάς “random article” άλλες έντεκα φορές. Τα λήμματα που θα βγουν είναι το track list του άλμπουμ.
5. Καλείς άλλους πέντε να κάνουν το ίδιο.

Η μπάντα μου επομένως ονομάζεται : Pencak Silat Mande Muda (!!!!)

1. Algernon St. Maur, 15th Duke of Somerset
2. siege of Fukashi
3. Dyson
4. Himeji Gardens
5. Aspropotamos, Trikala (Cybergoulion έβαλες το χέρι σου?!)
6. Norbury
7. Paper Tiger Catamaran
8. Delčevo (Σκοπιανός Δάκτυλος!!!!!)
9. Frank Cox
10. Beats
11. Romania at the 1994 Olympic Winter Games (!!!)

Όποιος θέλει συνεχίζει!!!!
Επίσης όποιος ζωόφιλός στη Σαλονίκη ας τσεκάρει αυτό!

Land Of Confusion

Κάπως έτσι, με αυτό το τραγούδι από τους Genesis και το 1986, βλέπω την κατάσταση στο γειτονικό ακατανόμαστο κράτος. Ο θυμός σιγά σιγά δίνει την θέση του στην περίσκεψη και η νέα γενιά των αμερικανοθρεμμένων πολιτικών που κυβερνάν τα Σκόπια μετά τον αείμνηστο Γκλιγκόρωφ δεν περίμενε σε καμιά περίπτωση η βούληση του υπερατλαντικού Αυθέντη να μην γίνει πράξη το βράδυ της Τετάρτης. Γενικά βέβαια δεν περίμεναν και πολλοί ότι οι χώρες που θα μπαίναν στο ΝΑΤΟ θα ήταν δύο αντί για τρεις.

Και ίσως εμείς το πιστεύαμε αλλά ότι και να πούμε, το να λέει ένας πρωθυπουργός της Δεξιάς όχι στους Αμερικάνους είναι ένα θέμα που αξίζει να αναφέρεται μέχρι και στα βιβλία ιστορίας! Μπράβο στον Κωστάκη λοιπόν, έκανε καλά την δουλειά του αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Από την άλλη πείτε με κακό αλλά πραγματικά αν ήταν ο Γιωργάκης δεν ξέρω αν θα έπραττε αναλόγως...

Πάντως για να πούμε και του στραβού το δίκιο, πάλι καλά που το θέμα το είχε αναλάβει ο Μπούς και το επιτελείο του ....προσωπικά...

και να πούμε και ένα μπράβο στον Σαλονικιό τον μάγκα, που η βοήθεια του ήταν σημαντική και ας κοιτούσε βοηθώντας μας να πουλήσει κανα Μιραζ, δεν πειράζει! Τουλάχιστον τα αγοράζουμε που τα αγοράζουμε ας πάρουμε και κανα αντάλαγμα της προκοπής...Πάρα πολυ ωραία τα λέει ο "καιρός" για την Σύνοδο στην Κυριακάτική.

Πάντως το μάθημα για τους γείτονες είναι ένα. Αν θέλουν να γίνουν μια χώρα σεβαστή πρέπει πρώτα να καθησούμε και να βρούμε μια κοινή λύση, μόνοι μας. Αρκετό καιρό χάσαμε, πρώτα φταίξαμε εμείς και μετά αυτοί. Σε αυτά τα θέματα πάντως ούτε θρίαμβοι χωράν, ούτε ταπεινώσεις, οι μόνες λύσεις που μένουν είναι μέσα από τις αμοιβαία αποδεχόμενες συμφωνίες. Η ίδια γη μας θρέφει και το νερό από το ίδιο ποτάμι πίνουμε. Ας κάτσουμε να τα βρούμε.

Πάντως πως τα φέρνει ο καιρός... Ο Μπούς θέλησε να πάει το ΝΑΤΟ στην αυλή της Ρωσίας και μέσα στο γενικό χαμό το ελληνικό όχι ακούστηκε όπως κανείς δεν περίμενε να ακουστεί και χωρίς ασφυκτικές πιέσεις....

Οι Αμερικάνοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι της συνδιάσκεψης του ΝΑΤΟ και ο Ρώσος σήκωσε την Μπάνκα στον αέρα..... Αυτό θα πει..Land of Confusion..

Καλή εβδομάδα ας έχουμε και ας είναι σαν την προηγούμενη με γέννες και χαρές! Και ας υπάρχουν και τα ευτράπελα στα συνέδρια όπως πολύ εύστοχα τα σχολίασε ο Μανδραβέλης στην Καθημερινή! Επί του αντικειμένου του συνεδρίου θα γράψω κάποια στιγμή ένα κείμενο! Υπομονή!

ΥΓ Τον περιοδεύων θίασο που φέρει τον Δικέφαλο και χάνει με κατεβασμένα τα χέρια και στην Λειβαδιά ακόμα και σε άνοιξιατικά φιλικά προετοιμασίας δεν πρόκειται να σχολιάσω!Ούτε την κατάσταση στο μπάσκετ! Πάλι καλά που υπάρχει και ο Βάζελος και βλέπουμε ότι υπάρχουν και χειρότερα...

ΥΓ2 Νέα Μπλογκοπαίχνιδα αυτή την εβδομάδα από Μαρία και Adaeus
θα απαντηθούν άμεσα!

Born to be my baby

Σήμερα πνίγομαι αλλά βρήκα λίγο χρόνο να σας τρατάρω το Born to be my baby από τους Bon Jovi και το 1988 αφενός για να μην σας αφήσω παραπονεμένους χωρίς την Νοσταλγία της Παρασκευής και αφετέρου για να το αφιερώσω στην Σμαρώ και στο Σταύρο που μόλις πριν απο μια ώρα η πρώτη γέννησε το κοριτσάκι τους στο Διαβαλκανικό!!!

Παιδιά να σας ζήσει!!!!!!!!!
Καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο σε όλους!!!

ΥΓ 1 Το τραγούδι το άκουσα την Δευτέρα στο τρέιλερ του "Μπαμπά μην τρέχεις!" ;-)

ΥΓ 2 Ο Δημήτρης μου έστειλε πράγμα που "σαλεύει και το Μουστερη γυρεύει" αλλά θα πρέπει να περιμένετε μέχρι την επόμενη Παρασκευή!!!

Το αμερικάνικο μου όνειρο...

Επειδή σήμερα θεωρώ ότι είναι πολύ τετριμμένο να σας σερβίρω ψέμματα, λέω να σας πω για το Αμερικάνικό μου όνειρο που στο κάτω κάτω δεν είναι τίποτε άλλο από ζωή στα ψέμματα!

Πολλά χρόνια τώρα θες λίγο οι ταινίες και η μυθολογία τους, θες λίγο ο Κέρουακ και οι Αμερικάνικες Οδύσσειες που ξεκίνησε, μου έχει καρφωθεί να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Οι πιθανότητες να γίνει αυτό το ταξίδι πραγματικότητα κάποια στιγμή, ομολογώ δεν είναι πολλές αλλά από την άλλη με την φαντασία μου το έχω κάνει αρκετές φορές! Έτσι σήμερα αποφάσισα να το μοιραστώ με εσάς.

Το όνειρο μου ξεκινάει κάπου στην πόλη του Ανέμου και των Μπλούζ, στο Σικάγο.

Κάπου εκεί με περιμένει η επιτομή του Αμερικάνικου αυτοκίνητο, μια κατακόκκινη Ford Mustang του 1968 με μια μηχανή V8, 4 ταχύτητες και 7.000 κυβικά να περιμένουν κάθε σου εντολή.

Και κάπου εκεί ξεκινά και η κεντρική Λεωφόρος της Αμερικής. Το περίφημο Route 66 με τα 3.940 χιλιόμετρα του. Να διασχίζει όλες τις δυτικές πολιτείες και να καταλήγει στο Λος Άντζελες. Μέσα από το Μιζούρι, Κάνσας, Οκλαχόμα, Τέξας, Νέο Μεξικό, Αριζόνα για να καταλήξει στην Καλιφόρνια.

Ατελείωτες ευθείες στο μεγάλο Αμερικάνικο Πουθενά που οδηγούν...

..στις τεράστιες Δυτικές πεδιάδες..

..στα φαράγγια του Γκραν Κάνυον..

...στις έρημους του Νέου Μεξικού...

...και της Αριζόνα....

και να περνάς αρκετά μερόνυχτα στο τιμόνι, με αρκετές στάσεις με μπόλικο καφέ σε άπειρα νταινερ, βενζινάδικά και μοτέλ, περνώντας από πόλεις όπου οι καουμπόιδες θα σε κοιτάν ακόμα καχύποπτα μέσα στα αγροτικά τους φορτηγάκια...

για να φτάσεις στα φώτα του Λος Άντζελες...