10.12.07

King of Fear..



Δεν έχω πάει στα σκοτεινά δάση του Maine. Και για να πω την αλήθεια δεν νομίζω να πάω ποτέ. Από την άλλη έχω ταξιδέψει αρκετές φορές εκεί. Στο Μπάνγκορ ή στο Πόρτσμουθ δεν έμενα πολύ αφού ο τελικός μου προορισμός ήταν μικρές πόλεις όπως το Castle Rock, το Derry και το Salem's Lot. Πόλεις που φαινομενικά υπάρχουν από άκρη σε άκρη της αμερικανικής επικράτειας. Φαινομενικά. Πόλεις που βουλιάζουν σε μια νωχελική καθημερινότητα. Φαινομενικά πάντα. Γιατί κάτω από αυτήν την κρούστα της νόρμας αυτές οι πόλεις είναι διαφορετικές, πολύ διαφορετικές. Και αυτό γιατί είναι φτιαγμένες από το μυαλό του Stephen King για να φιλοξενήσουν πολλούς από τους προσωρινούς κάτοικους αυτού του πλανήτη για μερικά βράδια.

Μέσα από αυτήν την απλή αμερικάνικη ρουτίνα της μικρής απομονωμένης πόλης, με το ένα και μοναδικό νταίνερ, όπου η γηραιή βιβλιοθηκάριος ξέρει σχεδόν όλους τους κατοίκους και ο σερίφης ασχολείται με τον μοναδικό μεθύστακα της πόλης, ξεπετάγονται από το πουθενα απίστευτα γοτθικά μυστήρια που συνεχίζουν παραδόσεις σκοτεινές του Πόε και του Λαβκραφτ. Μυστήρια της σκοτεινής γης που είναι έτοιμα να διαστρεβλώσουν την καθημερινότητα και να την οδηγήσουν αβίαστα προς όλους τους ανυποψίαστους μικροαστούς που παίρνουν στα σοβαρά μικροπροβλήματα όπως η υποθήκη του σπιτιού και οι δόσεις του αυτοκινήτου.

Αυτή η τάξη είναι ο κόσμος του Κίνγκ. Απλοί άνθρωποι που δουλεύουν για να ζήσουν. Παλαίμαχοι του Βιετναμ, καθηγητές αγγλικών που συνήθως είναι άνεργοι, ποπ σταρ του ενός τραγουδιού που η κόκα τους πρόλαβε στην γωνία. Αυτούς διαλέγει ο συγγραφέας για να τους δώσει τον ρόλο του Σίσυφου και να τους ταλαιπωρήσει για να βγάλει από μέσα τους τον αρχετυπικό ήρωα της άγριας Δύσης, τον πιστολέρο - gunslinger επί το αμερικάνικο - που θα αντιμετωπίσει το απόλυτο κακό που πήρε προσωρινά μια γνώριμη μορφή. Μια γνώριμη μορφή κάτι φαινομενικά αθώου όπως ενος κλόουν ή μιας κατακόκκινης Κάντιλακ που σημαίνει τον μεγαλύτερο εφιάλτη σε αυτό το διαστραμμένο παράλληλο σύμπαν όπου μεταφέρομαι μέσα από τα βιβλία του. Και όπως ο Γκάρυ Κούπερ στο High Noon, ο καλός καουμπόι θα είναι μόνος του στην τελική αναμέτρηση, το showdown. Φαινομενικά. Γιατί σε αυτό τον κόσμο πλάι στο απόλυτο κακό, υπάρχει και μια περίεργη δύναμη που αν και αόρατη στην αρχή δίνει την δύναμη στον ήρωα για να έρθει η τελική λύτρωση. Φαινομενικά πάντα....

Πολλοί έχουν κατηγορήσει τον Stephen King για πνευματικό αντίστοιχο των Μακντόναλτς. Για μια μηχανή δολαρίων που ξεπετάει ένα βιβλίο 600 σελίδων το εξάμηνο! Μια φλέβα χρυσού που δεν έχει καμία σχέση με την λογοτεχνία.

Ίσως και να είναι έτσι. Ποιος είμαι εγώ να κρίνω. Από την άλλη αυτό που ξέρω είναι πως με ένα βιβλίο του στο χέρι ταξίδεψα μακρυά πολλές νύχτες. Και για αυτό και μόνο, εγώ -αλλά και πολλοί άλλοι- τον ευγνωμονώ, αυτόν τον σύγχρονο Παραμυθά...

12 σχόλια:

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Φόβος και τρόμος ..στάθη
τέτοια ώρα.

laxanaki είπε...

ότι και να λένε είναι πολύ καλός και σε ταξιδεύει!! καλημέρα!!

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Λατρεύω Stephen King, και την ατμόσφαιρα που έχουν τα βιβλία του

Cybergoulion είπε...

Έτσι είναι, έπρεπε να βγει κάποιος να μιλήσει για τα προβλήματα των συγγραφέων του Μέιν! Και δε το λέω για σένα, για το Στήβεν Κινγκ το λέω!

desa είπε...

Δεν έχω διαβάσει ποτέ King, αλλά κάπως έτσι την πάτησα και εγώ με την Agatha Christie, και ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία.

zekia είπε...

ούτε εγώ έχω διαβάσει πάντως σε μια φωτογραφία που τον είδα, πολύ γυαλίζει το μάτι του!!!!

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Σπίθα είναι η καλύτερη ώρα για κάτι τέτοια!!

laxanaki Φιλιά

PAVLO αυτή η ατμόσφαιρά είναι το παν!!

Cybergoulion την επόμενη φορά ας βγει κάποιος για να πει για τα προβλήματα των τοπογράφων των Τρικάλων!

desa και zekia αξίζει να ξεκινήσετε από το The Stand ελληνιστί το Κοράκι ...

Cybergoulion είπε...

Έλα ντε, εμάς ποιός θα μας υπερασπιστεί; Ωραίος ο Κινγκ πάντως, τα περισσότερα που έχω διαβάσει τα θεωρώ από πολύ καλά εώς θεϊκά! Μια απορία μόνο δε μου λύθηκε, ποιό ήταν το ερέθισμα για το ποστ; Κάποιο βιβλίο που διάβασες πρόσφατα;

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Έχω διαβάσει πολλά από τα βιβλία του και αυτές οι σκέψεις τριγύριζαν στο μυαλό μου. Αφορμή για το ποστ ήταν μια συνέντευξη του Κίνγκ που διάβασα στο μπλογκ του Άδη

Πάντως τα αγαπημένα μου είναι το the Stand, το It και το γοτθικό magnus opus του το Dark Tower!

karfoto είπε...

Ποιός είναι αυτός ρε παιδιά ?

revqueer είπε...

Αχ, τι μου θυμίζεις τώρα!!! Μ'αυτό το τύπο μεγάλωσα! Θυμάμαι ότι αγόραζα τα βιβλία του κρυφά από τους γονείς (που δεν ενέκριναν τα θρίλερ) μαζεύοντας με χίλιες στερήσεις τα χρήματα! Μπορεί να μη τον διαβάζω πια αλλά θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου!

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Είμαι σίγουρος Καρφωτέ ότι πρώτη φορά άκουσες για τον κύριο.

revqueer καλώς ήρθες!
Πρώτη φορά να σου πω ακούω τέτοια ιστορία, αν και δεν μου κάνει και ιδιαίτερη εντύπωση!