...και ασετιλίνη, στην Αριστοτέλους που γερνάς....
Χθες ήμουν εκεί αλλά σήμερα με έπιασε η φθινοπωρινή μελαγχολία.
Έτσι χωρίς κανένα λόγο. Μαζί με την ψύχρα με χτυπάει πάντα στις αρχές του Σεπτέμβρη. Γλυκιά μελαγχολία από αυτήν που σε κάνει να νοσταλγείς παλιές καταστάσεις, σχεδόν παιδικές.
Η αλήθεια είναι ότι έτσι συνήθισα κάθε Σεπτέμβρη να περνάω τις μέρες των γενεθλίων και της γιορτής μου. Με μια μικρή δόση από μελαγχολία που με έπιανε κάτι βράδια σαν και αυτό, με φθινοπωρινή ψύχρα και με την εικόνα του σχολείου να παραμονεύει. Αυτά σε εποχές όπου η σκέψη και μόνο ότι φτάνεις τα είκοσι σε γέμιζε δέος. Τώρα πια δεν υπάρχει σχολείο την Δευτέρα. Για μένα και για πολλούς άλλους τουλάχιστον! Ούτε καν εξεταστική. Κάθε Δευτέρα είναι "εργάσιμη". Όπως και όλες σχεδόν οι Δευτέρες του χρόνου πέρα από τέσσερις, πέντε ειναι ίδιες, . Εργάσιμη.. Σαν βρισιά ακούγεται.
Έχουμε όμως καιρό μέχρι την επόμενη εργάσιμη. Ξημερώνει μια Κυριακή 9 του Σεπτέμβρη. Φθινοπωρινή, δροσερή και πάντα Κυριακή. Ένας τέλειος συνδυασμός για να βυθιστώ στην μελαγχολία και να ευχαριστηθώ κάθε της σταγόνα.
Έτσι άνευ λόγου και αιτίας. Μια σπονδή στο καλοκαίρι που έφυγε.
Σας αφιερώνω το ομώνυμο τραγούδι του τίτλου και σας εύχομαι καλό φθινόπωρο.
15 σχόλια:
Πολύ σε πάω ρε Στάθη... Η μελαγχολία είναι καμμιά φορά ενα καλό, παλιό μπουκάλι ουίσκι. Απο εκείνα που σε ζαλίζουνε καλά και καρφώνεις το βλέμα στο κενό κι έχοντας ενα χαζό χαμόγελο στη φάτσα.
Ωραία είναι κι η μελαγχολία. Μας κάνει ανθρώπους.
Καλή χρονιά φίλε.
Καλημέρα παιδιά.
Καλό φθινόπωρο και ας μην ανοιγουν σχολεία για μας!
Αλέξ σε ευχαριστω. Ετσι είναι η μελαγχολία μοίαζει με το αλκοολ γιαυτό και συνοδεύεται ευχάριστα απο αυτό! Εγω παντως ηπιά λίγο ρούμι χθες αλλά δυστυψχως μα ςτελείωσε η κοκα κολα!
Ετσι είναι Στάθη, κάθε εποχή έχει τα χαρακτηριστικά της ...Το μυστικό είναι να "εκμεταλεύεσαι" την κάθε εποχή και να μην σε παίρνει απο κάτω...Είναι και ο καιρός που σε προδιαθέτει, σε λίγες μέρες νομίζω θα φτιάξει πάλι και θα έχουμε πάλι ένα Χειμώνα σαν Ανοιξη όπως επέρσι..
Μας μελαγχόλησες Στάθη...
Θυμήθηκα τις Κυριακές το βράδυ...μόλις άκουγα το σήμα απο την "Αθλητική Κυριακή" έπρεπε να πάω για ύπνο γιατί τη Δευτέρα είχα σχολείο...τη μισούσα την "Αθλητική κυριακή"...γρρρρρρρρρρρ
Μακάρι να πήγαινα σχολείο αύριο...
Σνιφ
θα μελαγχολήσω κι ύστερα θα πιω
πως θα συνεχίσω, τι ζωή θα ζω ,
αν δεν είσαι εδώ
υγ κοίτα με που κλαίω σαν παιδί
κι η αιτία μάτια μου είσαι εσύ!
( καιτούλα γαρμπή)
Εγώ να πω την αλήθεια μόνο τους σχολικούς Σεπτέμβρηδες του δημοτικού και του γυμνασίου νοσταλγω. Γαιτί αυτά που πέρασα στο λύκειο ΟΥΤΕ που θέλω να τα θυμάμαι, όλη μέρα διάβασμα...σχολείο-φροντιστηριο-σπιτι...
ζωή ήταν αυτή;;;
Αλλά η μυρωδιά των καινούριων βιβλίων ήταν το κάτι άλλο...
Καλό φθινόπωρο και καλό χειμώνα και σε σένα, melancholy boy!
@Καρφωτος
Λες ε? Να σου πω με κούρασε η ζέστη!
Θέλω την ψύχρα μου!!
@mpoumpoula
Αυτη η Αθλητικη Κυριακή ήταν το τελικό σφύριγμα στο 90 λέπτο του Σαββατοκύριακού για όλους μας.
Το θέμα είναι οτι ετσι ειναι ακόμα!
@tsaperdona
Αυτο το τραγούδι τι το θελες?!
Τι με θυμησες τωρα! που έλεγε και ο σχωρεμενος Νικολαίδης (ο ρεμπετης οχι ο ρεμπελος)! Κουρελι με εκανες και τραγουδω ακομα που έλεγε και ο ετερος Νικολαίδης.
@zekia
Τις πανελλαδικές και όλη αυτη την καταθλιπτική και ψυχοβγαλτική διαδικασία δεν υπάρχει κανενας σε αυτην την χώρα που θελει οχι να την ξαναζήσει αλλα να την ξαναθυμηθει!
Παντως για μένα οι καλυτερες αναμνησεις από το σχολείο είναι απο την Β Λυκείου και από την Γ' μέχρι την πενταήμερη. Μετα καταλαβα ότι δεν εχω ανοίξει βιβλίο στην ιστορία δέσμης και αρχιζα να παπαγαλίζω "και οι νησιωται οιτινες αρχίζουν να αισθανουσι την χρειαν και την αξίαν των φωτων και σπευδουσι προθυμως αμειλώμενοι να συστησωσι σχολεία και γυμνάσια εις τας πατριδας των!"
Ασε Φρουδες ελπίδες και τροχοπέδη μια ολόκληρης γενιάς!
@niemandsrose
Thank you melancholy girl
Φιλιά σε όλους
ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ. ΝΑ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΟΥ, ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΟΥΙΣΚΑΡΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ-ΤΡΙΑ ΠΑΓΑΚΙΑ, ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ (ΚΟΨΙΜΟ ΦΛΕΒΑΣ), ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΚΙΘΑΡΙΤΣΑ, ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΠΑΛΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΝΑ, ΝΑ, ΝΑ...
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ... ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ.
Γλυκιά η μελαγχολία του φθινοπώρου.. Αχ ρε Στάθη, φέτος κλείνω 10 χρόνια που έχω να περάσω το κατόφλι του σχολείου με την σάκα φορτωμένη με τετράδια και βιβλία. Μου λείπει ορισμένες φορές, έτσι, μέρες σαν κι αυτές. Αλλά περισσότερο απ' όλα μου λείπει το φοιτητηλίκι. Όσο για την Αθλητική Κυριακή, μιλάμε για παιδικό τραύμα όχι αστεία! Όποτε το σκέφτομαι με πιάνει ταχυπαλμία!
Άντε, καλό μας φθινόπωρο και να είμαστε όλοι γεροί :-) Φιλιά και καλημέρες.
εχω αισίως φτάσει στα 14 χρόνια από τον Σεπτέμβρη του 1993 που άρχιζα την Γ Λυκείου!
Οσο για το φοιτητηλίκι... τι να πει κανείς? Μια φφορά εισαι φοιτητης! Και μια φορα εισαι πρωτοετής και όλα ειναι καινουργια και συναρπαστικά!
Φιλιά
Οτανμπαινει ο Σεπτέμβρης και δεν σε ιάνει μελαγχολία, να αρχισεις να αναρωτιέσαι. Πιστεύω ότι , ανάμεσα στα αλλα μας προβλήματα, η μελαγχολία του Σεπ΄τεμβρη είναι ένα υπέροχο συναισθημα,ε?
Χρόνια πολλα λοιπόν!
yparxei kai tragoudi pou leei..."melanxolia tou septembrh"(apo to antistoixo italiko)...etsi ki emena me epiase ayto to sk kati tetoio...emeina spiti eida dvd...thimithika to sxoleio...to panepisthmio...ton persino septembrh...
na maste kala mwre...tipota allo!
@ lifewhispers
Χρόνια πολλα!
Ως γνωστόν είχες δηλώσει από τις 2 του μηνος την επιθυμία σου για φθινοπωρινές αλλαγες!
@ freecat
Δεν το ξερω το τραγούδι! Ποιος το έλεγε και πότε!?
μμμ "περσυ το Σεπτέμβρη"...
Πάντα είναι μήνας αλλαγών...
Δημοσίευση σχολίου