Στον κήπο της Γεσθημανής

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα. Και μια από τις λίγες νότες αισιοδοξίας που παίρνω είναι από τις Τρύπες που παίζουν την γιορτή τους. 

"Βαλε φωτιά σ' ότι σε καιει σ' ότι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί"

Σε μια χώρα που ακόμα και ένα mail μπορεί να την καταβάλει. 

Σε μια χώρα που ο φόβος ξεχυλίζει στα δελτία ειδήσεων. 

Σε μια χώρα που δίπλα στα κλειστά μαγαζιά, ο κόσμος γεμίζει ταβέρνες και καφετέριες  

σαν να μην συμβαίνει τίποτε ή μήπως σαν να μην υπάρχει αύριο? 

"Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί" 

Μια χώρα περιμένει στον κήπο της Γεσθημανής,

περιμένει το κάθε δείπνο της, όχι και τόσο μυστικό, να είναι το τελευταίο,

περιμένει έναν προαναγγελθέντα Γολγοθά 

περιμένει ξανά τους Βάρβαρους,

ίσως και αυτοί να είναι μια κάποια λύσις που έλεγε και ο Ποιητής...

Καλό Πάσχα...