4 χρόνια.....

Από το πρώτο ποστ σε αυτό εδώ το μικρό ημερολόγιο...

Εύχομαι να γράφω - έστω και κουτσά κουτσά - ακόμα περισσότερα...

Βασιλικός γάμος..

Ο μόνος λόγος, που μπορώ να θεωρήσω λογικό, που θα ωθήσει κάποιον - εμένα ας πούμε - να ασχοληθεί με έναν - οποιοδήποτε αλλά τον Βρετανικό εν προκειμένω - βασιλικό γάμο, είναι να είναι ο πεθερός του πρίγκιπα.... Και όχι για τίποτε άλλο απλά για να πατήσεις το πόδι σου και να πάρει ο μέλλον μονάρχης εγγονός σου, το όνομα  σου!

Όλα τα άλλα είναι για να έχουμε να λέμε.....

Στον κήπο της Γεσθημανής

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα. Και μια από τις λίγες νότες αισιοδοξίας που παίρνω είναι από τις Τρύπες που παίζουν την γιορτή τους. 

"Βαλε φωτιά σ' ότι σε καιει σ' ότι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί"

Σε μια χώρα που ακόμα και ένα mail μπορεί να την καταβάλει. 

Σε μια χώρα που ο φόβος ξεχυλίζει στα δελτία ειδήσεων. 

Σε μια χώρα που δίπλα στα κλειστά μαγαζιά, ο κόσμος γεμίζει ταβέρνες και καφετέριες  

σαν να μην συμβαίνει τίποτε ή μήπως σαν να μην υπάρχει αύριο? 

"Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί" 

Μια χώρα περιμένει στον κήπο της Γεσθημανής,

περιμένει το κάθε δείπνο της, όχι και τόσο μυστικό, να είναι το τελευταίο,

περιμένει έναν προαναγγελθέντα Γολγοθά 

περιμένει ξανά τους Βάρβαρους,

ίσως και αυτοί να είναι μια κάποια λύσις που έλεγε και ο Ποιητής...

Καλό Πάσχα...

Ένα ταξίδι στα αστέρια...

Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια, ένας μικρούλης άνθρωπος με ύψος μόλις 1,57 είδε για πρώτη φορά την Γη από το διάστημα και έζησε για να μας πει πως ήταν...

Εσύ τι έκανες τότε?

Την Τρίτη 7 Μαϊου 1986 είχαμε βγει με τον αδερφό μου και παίζαμε έξω στην αύλη. Η μέρα ήταν πανέμορφη και οι απειλές της μάνας μου να μην βγούμε έξω λειτούργησαν μάλλον αποτρεπτικά. Ο λόγος βέβαια που η μάνα μου έγινε έξαλλη όταν γύρισε από την δουλειά και μας βρήκε να παίζουμε ήταν ότι την Μεγάλη Παρασκευή ή το Μεγάλο Σάββατο είχε βουίξει η τηλεόραση για το πυρηνικό ατύχημα στο Chernobyl. Και θυμάμαι καλά πως εκείνη η μέρα ήταν η Τρίτη μετά το Πάσχα που είχε πέσει στις 5 Μαϊου. Αν εσύ θυμάσαι που ήσουν εκείνες τις μέρες δες αυτό... Είναι μια προσωμείωση του ραδιενεργού νέφους που την έκανε το πολύ έγκυρο IRSN. Σοκάρει λίγο...

.. όχι όμως όσο οι εικόνες της πόλης-φάντασμα του Pripyat, της πόλης που ήταν δίπλα στο σταθμό... Περιμένουμε να δούμε το αντίστοιχο για την Φουκοσίμα...

Από Πέμπτη, Κυριακή?

Ενδέχεται λέει να κυκλοφορήσουν οι Κυριακάτικες εφημερίδες αύριο, Πέμπτη. Και αυτό λόγω της απεργίας των δημοσιογράφων. Από την γελοιότητα του πράγματος και μόνο καταλαβαίνεις το πόσο χαμηλά έχει πέσει - εδώ και πολλά χρόνια - η ενημέρωση στην χώρας μας... 

Το βίντεο με τον Σόμπολο θα μπορούσε να είναι τυχαίο....

Κάνε Λιγάκι Υπομονή...

"Μην απελπίζεσαι και δε θ' αργήσει
κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή

Διώξε τα σύννεφα απ' την καρδιά σου
και μες το κλάμα μην ξαγρυπνάς
τι κι αν δε βρίσκεται στην αγκαλιά σου
θα 'ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς

Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει
και ο έρωτας σας θ' αναστηθεί
καινούργια αγάπη θα ξαν' αρχίσει
κάνε λιγάκι υπομονή"

Έτσι για να πάει καλά ο Απρίλης,

ας κάνουμε λιγάκι υπομονή

με αυτό το καταπληκτικό τραγούδι του Τσιτσάνη..