Τελικά τα τέρατα όχι μόνο υπάρχουν αλλά κυκλοφορούν και ανάμεσα μας...

Δεν είναι ούτε βαμπίρ, ούτε λυκάνθρωποι αλλά ίσως σε κάτι τέτοιους ανθρώπους σαν και αυτούς πρέπει να αναζητήσουμε την γέννηση αυτών των μύθων.

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που δεν έχουν πειράξει κανένα γείτονα. Κατά έναν τρόπο έχουν τον γοτθικό τρόμο του Δόκτορα Τζέκυλ και του Κυρίου Χάιντ. 

Άνθρωποι που σε κάποια φάση της ζωής τους κάτι σπάει μέσα τους. Άνθρωποι που βλέπουν 11χρόνα σαν αρπακτικά, σαν σύγχρονοι κακοί λύκοι που βλέπουν την μικρή κοκκινοσκουφίτσα. 

Όμως σήμερα δεν βρέθηκε κάποιος καλός κυνηγός να σώσει το κοριτσάκι. 

Στις σύγχρονες ιστορίες ο τρόμος των παιδικών παραμυθιών υπάρχει ατόφιος. Αυτό που δεν υπάρχει είναι το "και ζήσανε αυτοί καλά...". Αντίθετα το "εμείς καλύτερα...." είναι εδώ και θα ποτιστεί με την αδιαφορία του αύριο..