Σεπτέμβρης

Καιρό είχαμε να μείνουμε ένα Σαββατοκύριακο στην πόλη! Ίσως από το Μάιο! Και αν χθες ήταν μια πολύ ζεστή καλοκαιρινή μέρα, η σημερινή ήταν βγαλμένη από τα "σκέφτομαι και γράφω" του δημοτικού και ειδικά από εκείνα που είχανε τίτλο "Τα πρωτοβρόχια"! Αυτό ήρθε στο μυαλό μου με την μυρωδιά της βροχής σήμερα το πρωί, όταν ήμασταν με φίλους στο κέντρο μιας έρημης και μουντής Θεσσαλονίκης.

Μιας πόλης που οι περισσότεροι της κάτοικοι σκιάχτηκαν από την όλη περιρρέουσα κατάσταση των χιλιάδων μπάτσων, των κλειστών δρόμων και όλης αυτής της κουστωδίας που φέρνει μαζί της από την Αθήνα ο εκάστωτε πρωθυπουργός και αποφάσισαν μείνουν εκτός του κέντρου και ίσως να αφιερώσουν ένα ακόμα -το τελευταίο?- σαββατοκύριακο στην mare nostrum, την Χαλκιδική.

Μια σχεδόν άδεια Θεσσαλονίκη σε μια εντελώς συννεφιασμένη και βροχερή Κυριακή, αρχές του Σεπτέμβρη είχα πολλά χρόνια να δώ είναι η αλήθεια και αυτή η μελαγχολική εικόνα της πάει αυτής της ξενερωτικής πόλης που λέει και μια φίλη.

Και ήταν τόσο γλυκά μελαγχολική και νοσταλγική η όλη αίσθηση που ακόμα και τώρα νομίζω ότι αύριο θα αρχίσουν τα σχολεία και δεν έχω τελειώσει ακόμα το διάβασμα! Το μόνο ίσως που έλειπε από αυτή την Κυριακή ήταν το άκουσμα της "Αθλητικής Κυριακής"...

Να ευχηθώ λοιπόν καλή εβδομάδα- κανονική φουλ εργάσιμη τσαγκαροδευτέρα αύριο καθώς η καλοκαιρινή ραστώνη μάλλον μας άφησε πριν τα πρωτοβρόχια- με αυτό το μισο χαρούμενο, μισό μελαγχολικό τραγούδι των Πυξ Λαξ από το μακρινό παρελθόν τους!

Καλη εβδομάδα..