Κλειστόν...

Εκ της Διευθύνσεως σας ενημερώνουμε ότι το παρόν ιστολόγιο κλείνει μέχρι τις 18 Αυγούστου. Σας αφιερώνει το παρακάτω τραγούδι και σας εύχεται καλές διακοπές!

Φιλιά σε όλους....

Οι καλοκαιρινές νύχτες της Νέας Σκιώνης

Ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά -την Πέμπτη- να φύγουμε για διακοπές στην Χαλκιδική και όλο αυτόν τον καιρό που έχω να γράψω στο μπλόγκ έχω στο μυαλό μου τα καλοκαίρια που πέρασα στην Νέα Σκιώνη στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε αγοράσαμε ένα μικρό διαμέρισμα στο τελευταίο ψαροχώρι -τότε- του πρώτου ποδιού της Χαλκιδικής. Κάποια στιγμή - νομίζω το 1992- και ενώ βλαστημούσα την ώρα και την στιγμή που οι δικοί μου πήραν εκεί σπίτι και όχι στην πιο κοσμοπολίτικη Φούρκα, βρήκα μια παρέα 15-20 παιδιών, πάνω-κάτω στην ηλικία μου, που επίσης κατηγορούσαν την μοίρα τους που τα έφερε να περνούν τα καλοκαίρια τους πίσω από τον Ήλιο - όπως χαρακτηριστικά λέγαμε τότε.




Έτσι αναπτύξαμε μια περίεργη παρείστική σχέση που οι δύο ή τρεις εβδομάδες που βρισκόμασταν μοιάζαν με χρόνια αλλά από την άλλη το να επικοινωνήσεις με τους άλλους τους μήνες του χειμώνα για κάποιον ανεξήγητο λόγο φαινόταν περιττό. Όταν έφτανε όμως το καλοκαίρι - και μιλάω για τα καλοκαίρια από το 1992 μέχρι και το 1995- είμασταν μια μεγάλη παρέα με τις κλίκες της, της μικρές της συνωμοσίες και τις κοινές συνήθειες. Οι τελευταίες μας είχαν σχεδόν χαρακτήρα ιεροτελεστίας και κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να τις αλλάξει.

Συναντιόμασταν γύρω στη μία στην μοναδική πιτσαρία του Χωριού για να πιούμε ένα καφέ αλλά στην ουσία να μαζευτούμε και να πάμε για μπάνιο στην Εληά μέχρι το απόγευμα. Το βράδυ και μετά από ένα δίωρο διάλειμμα στο σπίτι για φαγητό και μπάνιο πηγαίναμε στο μοναδικό - πισω απο τον Ήλιο είπαμε - μπαράκι του χωριού τη La Scala -δεν θα σχολιάσω το όνομα το έκανα άπειρες φορές τότε. Εκεί καθόμασταν ώρες με μια άδεια μπύρα στο χέρι - τα 3 κατοστάρικα που κόστιζε δεν αφήναν και περιθώρια για δεύτερη που μόνο κανα Σαββατόβραδο έπινες- και ακούγαμε τα ίδια και τα ίδια τραγούδια να παίζουν σε μια εποχή που οι playlists με το πικάπ ήταν δύσκολο να γίνουν. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό από αυτά ήταν το Baby Jane του Rod Stewart.



Χαρακτηριστικά ήταν επίσης και τα μπιτς πάρτυ που κάναμε, με ένα διπλό κασσετόφωνο, πολλές μπαταρίες και μια φωτιά στην παραλία. Το τι Bonnie Tyler, REO Speedwagon και Toto έχω ακούσει κάτι τέτοιες νύχτες δεν λέγεται και εννοείται ότι τα ζευγαράκια -με σιδεράκια για τα δόντια ή χωρίς ;-) - είχαν την τιμητική τους!

Κάποια στιγμή και ενώ όλοι κοιτούσαμε τον γαλαξία και ονειρεύομασταν την ώρα που θα είχαμε δίπλωμα και αυτοκίνητο για να μπορούμε να βγούμε στην Καλλιθέα, κάποιος πετούσε μια καλή ιδέα έτσι για να σπάσουμε την βαρεμάρα και να ανεβεί λίγο η αδρεναλίνη. Όπως για παράδειγμα να προκαλέσει μια ομάδα να πάει μέχρι τα νεκροταφεία που ήταν πολύ έξω απο το χωριό μέσα στην ερημιά. Και βέβαια με το που θα έφευγε αυτή η ομάδα, μια άλλη θα πήγαινε από άλλο δρόμο για να στήσει μια ενέδρα και να τους κατατρομάξει! Ενίοτε υπήρχε και τρίτη ομάδα στο κόλπο! Και μην νομίζετε ότι το σπόρ ήταν αποκλειστικά ανδρικό. Άλλες φορές ξυπνούσε ο διάολος σε κάποιους και αφού φεύγαν από την παραλία όπου όλη η παρέα την είχε πέσει ξαναγυρνούσαν με τις τσέπες γεμάτες αυγά που βρίσκαν εύκολους στόχους σε όσους ή όσες φορούσαν άσπρα...

Αυτά τα παιδιά τα έχασα από τότε. Μόνο ένα φίλο πέτυχα καναδύο φορές στη Σαλονίκη και μια φίλη την πέτυχα στη Σκιώνη αλλά για κάποιο λόγο δεν της μίλησα. Πάντως όποτε βλέπω μια φωτιά σε κάποια παραλία τους θυμάμαι και χαμογελάω γιατί όσο και να γκρινιάζαμε τότε αλλό τόσο ξέραμε ότι περνούσαμε υπέροχα!

Καλές διακοπές σε όλους! Φιλιά!

Τα Νέα μου

Τον τελευταίο μήνα μπορώ να πω ότι είμαι ψιλοχαμένος. Είχα αρκετή δουλειά στο γραφείο και στο σπίτι εκεί που αρχίσαμε να μπαίνουμε σε μια ρέγουλα αρχίσαμε και τις βόλτες στο Cosmos μαζί με άλλα ζευγάρια στην ίδια μοίρα όπως με τον Αχιλλέα και την Μαρλέν - όχι με τις γκραβυρ αλλα με την κόρη της - οπότε χρόνος πολύς δεν υπήρχε. Πάντως πρέπει να σας πω ότι το τι γίνεται τα Σαββατοκύριακα στο Medditerannean απο καρότσι και μωρό δεν λέγεται!!! Αν δεν το έβλεπα δεν θα το πίστευα! Από την μια μπορεί να λέμε ότι θέλουμε για τα malls και την αμερικανοποίηση μας, αλλά από την άλλη είναι ένας από τους λίδους χώρους που μπορείς να βρείς εύκολα πάρκινγκ, διάφορα μαγαζιά αλλα΄και μια σειρά από βασικές υποδομές για ένα μωρό λίγων μηνών.



Όπως καταλαβαίνετε τα περισσότερα πράγματα έξω αλλά και στο σπίτι γυρίζουν γύρω από το παιδί! Και ευτυχώς που σου κάναν οι οι φίλοι δώρο μια τόσο υπέροχη κούνια που την συνιστώ ανεπιφύλακτα και η μικρή καταευχαριστιέται και εμείς μπορούμε να την χαζεύουμε ελεύθερα! Σε γενικές γραμμές είναι ήσυχη και μόνο καμιά φορά την πιάνει ένας εκνευρισμός όταν είναι να κοιμηθεί! Τότε χρειάζεται να την νανουρίσω λιγάκι μεχρι να την πάρει ο ύπνος. Και την νανουρίζω με κλασικά νανουρίσματα όπως του Sting το Englishman in New York αν και αυτό που κυριολεκτικά λατρεύει είναι το Sweet child o' mine των Guns 'n' Roses. Δεν τολμώ να φανταστώ να το γυρίσε σε Πέγκυ Ζήνα όταν μεγαλώσει! Πάντως να ευχαριστήσω δημόσια και τον Εισβωλέα που μου έστειλε και το φανταστικό Rockbye και έχω τα καλύτερα κομμάτια των Metallica, Radiohead και Coldplay σε μουσική για παιδιά!

Απο την άλλη ένα θέμα που με απασχόλησε αρκετά τον τελευταίο μήνα ήταν το καινούργιο μου αυτοκίνητο που το απολαμβάνω και περιμένω ανυπόμονα να κάνω τα πρώτα ταξίδια στην Χαλκιδική μετά τις 15 του Ιούλη που θα έχουμε κάνει το πρώτο εμβόλιο στην Μπέμπα! Όσο για το παλιό... κανόνισέ ο Μιχάλης!! Ψάχνεις καλό και αξιόπιστο μεταχειρισμένο από Γερμανία και όχι μόνο? Ρίξε μια ματια και θα βρείς! Εγγυημένα!



Και κλείνοντας το διαφημιστικό μας διάλλειμα αλλά και την μπλογκοεκπομπή να σας πω ότι ήμουν και στην πρώτη προπόνηση της ομάδας μου την Τετάρτη που μας πέρασε, έτσι για να μην ξεχνιομαστε κιόλας!!!!! Α και τώρα που το θυμήθηκα... ρε Δημήτρη που πουλήσατε τον Αβρααμ ρε?! Περισσότερα αθλητικά από Αύγουστο!

Καλή Εβδομάδα να έχουμε!
Φιλιά

Summertime..

Summertime λέει ο Will - κάποτε γνωστός ως Fresh Prince of Bel-air - Smith και με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι το καλοκαίρι όχι μονο έχει χτυπήσει την πόρτα μου αλλά έχει θρονιαστεί για τα καλά όσο και να αγκωμαχά το κλιματιστικό να το διώξει.

Βασικά θυμάμαι - και χαίρομαι ώς συνήθως- ότι τα καλοκαίρια στα μαθητικά και φοιτητικά χρόνια εκτός από ανέμελα, τεράστια, χαλαρά είχαν πάντα ένα ορόσημο να τα ορίζει. Κάτι σαν τα πρώτα παγωτά μετά από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Το τελευταίο κουδούνι του δημοτικού, το μπουγέλωμα στην τελευταία μέρα της Α' Λυκείου ή να φωνάζεις στο Σταύρο να τελειώσει μια ώρα αρχίτερα τις εξετάσεις για να πάει η παρέα να πιεί ένα καφέ στην Κάμελοτ.

Όπως επίσης το να πάρεις το 76 λεωφορείο μπροστά από το Μακεδονίας αφού έχεις δώσει το τελευταίο σου μάθημα και να πας για μπάνιο στο εξωτικό Αγγελοχώρι. ή ακόμα μακρυά στα Νέα Πλάγια και να μην είναι το τελευταίο σου μάθημα αλλά το προτελευταίο αλλά δεν σε ενδιαφέρει γιατι υπάρχει και Σεπτέμβρης. Αυτά είναι ορόσημα τόσο μεγάλα σαν τις πυραμίδες της Γκύζας ή το Σινικό τείχος στον ψυχισμό σου όταν είσαι φοιτητής ή μαθητής.

Από την άλλη όταν μπεις στην περήφανη συνομοταξία των εργαζόμενων αυτά τα υπέροχα σημάδια του καλοκαιριού θάβονται στην απέραντη έρημο της λήθης. Το καλοκαίρι πια για σένα είναι Ζέστη, αναμονή για τις δύο εβδομάδες άδειας και κάποιες μικρές οάσεις των Σαββατοκύριακων που - αν εξαιρέσεις το μποτιλιάρισμά του πήγαινε αλλά κυρίως του έλα - είναι το μόνο που σου θυμίζει το παλιό μεγαλειώδες καλοκαίρι.

Απο την άλλη ίσως όλη αυτή η κατάσταση να έχει μια κρυμένη γοητεία που δίνει στις δύο βδομάδες άδειας μυθικές διαστάσεις ειδικά όταν την ονειροπολείς χαμένος πίσω από έναν υπολογιστή σε ένα μουντό γραφείο.

Καλό καλοκαίρι και καλό μήνα να έχουμε!
Φιλιά σε όλους...