22.7.09

O Robert Cappa και η Ιστορία...


Διαβάζω σήμερα στα ΝΕΑ αλλά και στο BBC ότι η περίφημη φωτογραφία του "Στρατιώτη που σκοτώνεται" μπορεί να είναι και σκηνοθετημένη από τον κορυφαίο φωτογράφο του πρώτου μισού του αιώνα που πέρασε, τον Ρόμπερτ Κάπα. Η φωτογραφία (υποτίθεται) ότι δείχνει την στιγμή του θανάτου του Δημοκρατικού Πολιτοφύλακα Federico Borrell García στο Cerro Muriano την 5η Σεπτεμβρίου του 1936, κατά την διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου.

Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν ήταν ή όχι αυθεντική η φωτογραφία. Κατα μια έννοια το μόνο που δείχνει είναι ένας στρατιώτης να πέφτει. Το τι νιώθει αυτός εκείνη την στιγμή, δυστυχώς διαφεύγει από το φακό. Κοιτώντας στο σαιτ φωτογραφικού πρακτορείου Magnum, που βρήκα από το BBC, είδα διάφορες υπέροχες φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο Κάπα. Φωτογραφίες που όχι μόνο σου δίνουν την εντύπωση της ζωντανής - έστω και ασπρόμαυρης - ιστορίας αλλά σου μεταφέρουν τα δυνατά συναισθήματα που βγάζει ο άνθρωπος όταν βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής της ιστορίας και όταν ζει σε καταστάσεις που η ζωή απειλείται συνεχώς.

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες που μου έκαναν εντύπωση.



Η πρώτη είναι από τον Ισπανικό Εμφύλιο και συγκεκριμένα από το 1937. Κάποιοι περαστικοί στο δρόμο ακούν τις σειρήνες που προειδοποιούν για τον επερχόμενο αεροπορικό βομβαρδισμό και κοιτάν με φόβο τον ουρανό.


Στην Βαρκελώνη του 1938 ένας ανώνυμος των Διεθνών Ταξιαρχιών αποχαιρετά την δεύτερη του πατρίδα που χάνεται.


6 Ιουνίου 1944. Ο Κάπα είναι μαζί με τους πεζοναύτες που αποβιβάζονται στην ακτή Όμαχα. Αυτή η φωτογραφία δεν είναι σίγουρα σκηνοθετημένη.


26 Αυγούστου 1944, Παρίσι. Η Απελευθέρωση. Το πλήθος ζητωκραυγάζει. Δεν ξέρει όμως ότι ..

... λίγο αργότερα ένας Γερμανός ελεύθερος σκοπευτής θα αρχίσει να ρίχνει στο ψαχνό.


Αυτή είναι η τελευταία φωτογραφία που είχε στην κάμερα του λίγο πριν ο Κάπα πατήσει μια νάρκη και σκοτωθεί ακολουθόντας τα γαλλικά στρατεύματα στο Βιετνάμ το 1954, κατά την διάρκεια του πρώτου πολέμου της Ινδοκίνας.

1 σχόλιο:

zekia είπε...

είναι σοβαρά συγκλονιστικές οι φωτογραφίες, γνωρίζοντας που τραβήχτηκαν και ποια η σημασία τους. Στην τελευταία ανατρίχιασα... έχω μείνει να την κοιτάζω εδώ και κανένα πεντάλεπτο...